Gisteravond liep ik na vijftien jaar weer alleen door Amsterdam, van de Schrijversvakschool aan de Herengracht naar het Centraal Station, om daar de trein naar huis te pakken.
Het was donker -hier en daar een lichtje- en het water in de Singel stil. Ik had een fantastische avond gehad; de eerste les van de cursus jeugdliteratuur door Anna van Praag. Met een groepje van 7 vrouwen laten we ons de komende maanden meenemen -door ook zelf veel te schrijven- in de wondere wereld van jeugdliteratuur. Anna weet er alles van. Ze is een hartstochtelijk schrijfster met iets van 20 jeugdboeken op haar naam.
Toen ik me even voor kerst afvroeg waarvan ik -als ik ooit doodga- spijt zou hebben dat ik het nooit gedaan had, wist ik het meteen: ordentelijk les nemen in portretschilderen en een eigenzinnig kinderboek schrijven. Na toch nog even pruttelen, gaf ik me op voor de tweejarige opleiding portretschilderen bij Rogier Willems die dit najaar begint, het schrijfcafé van Jan van Mersbergen -waaraan ik inmiddels met veel vreugde deelneem- en de cursus jeugdliteratuur bij Anna van Praag.
Wie mij langer kent, weet dat ik 15 - 20 jaar geleden ook al cursussen fictie schrijven volgde. Sterker nog, ik gaf er vervolgens ook les in! Maar daar waar ik blijkbaar anderen enthousiast, verrassend en gedreven aan het schrijven wist te krijgen -ze hadden er vreselijk veel plezier in, vonden uitgevers, maakten er hun beroep van- bleef ik zelf hangen in een soort schrijfkramp. Het lukte me simpelweg niet. Ik wist niet meer hoe ik mijn eigen stroom kon vinden, wat ik te vertellen had. Als het om fictie ging.
Anna zei ontzettend veel wijze dingen die zij met vallen opstaan geleerd heeft, waar ik veel aan heb, maar wat me het meest raakte, was dit: 'Het gaat om het maken, niet om het eindresultaat. Het gaat erom of je in het schrijven de plek vindt waar je je thuis voelt. Waar je heel wordt. Waar je je verhoudt tot de wereld.'
Vervolgens vertelde ze dat ze zelf twee jaar doet over een nieuw boek. Ze schrijft dan elke dag vele uren. Ze schrijft voor kinderen tussen de 12 en 16 jaar. Young adult. De eerste acht maanden van zo'n schrijfproces komt er nog geen letter op papier. Het is de periode van de verbeeldingskracht, van nadenken over het verhaal, van experiment, uitproberen en onderzoek. Als je in deze periode te snel begint met het schrijven van het boek, loop je het gevaar dat je tegen een muur aan dendert en dan is het verhaal dood. 'Vier de verbeeldingskracht. Rek deze periode op. Begin niet te snel omdat je eigenlijk nog niet goed weet wat je met het verhaal aan moet.'
Pas na de fase van verbeeldingskracht, komt de fase van scheppingskracht. Ook deze beslaat 1/3 van het maakproces. Nu schrijf je het verhaal op. 'En vrees niet dat dit saai is, je zult zeker verrast worden door nieuwe lijntjes, personages, lagen en wendingen.'
Dan komt de fase van redactie en tot slot de fase van zeggingskracht, waarin je boek de wereld in gaat. Waarin het 'van de anderen' wordt. Hoe komt het in de wereld?
Ik vond deze eerste les een ode aan het creatieve proces waarin we ook al van alles schreven en verrast werden door ieders verbeeldingskracht.
Ik hoop dat dit verhaal ook jou inspireert.
En dan ga ik nu tijd maken voor Anna's huiswerkopdracht!
...
Wil jij met vertelkunst aan de slag? Voor een groepje of grotere groep luisteraars? Wil je geestige anekdotes vertellen aan vrienden, met geschiedverhalen je leerlingen overrompelen of juist met dat wat je professioneel raakt de bühne op? In de workshop Boeiend vertellen vergroot je je mogelijkheden als verteller en ontdek je hoe jij anderen verrast, meeneemt en inspireert. Zowel zakelijk, als privé!
Meedoen? Meld je aan door mij een email te sturen met je aanmelding.
Vragen? Ik hoor het graag!
...
In de training Activerende verhalen (door Harm van der Gaag en mij) komen helder denken, leiderschap en storytelling samen. Ik neem je mee in het ambacht van vertelkunst vanuit mijn achtergrond als dramadocent en theaterregisseur. Harm voegt hier de methode van de filosofische gespreksvoering aan toe. Hij daagt je manier van redeneren en je betekenisgeving uit met de vragen die hij stelt en de opdrachten die hij geeft. Nieuwe perspectieven openen zich. Door deze combinatie van trainers worden je verhalen zowel inhoudelijk als in de vormgeving rijker, verfijnder, kritischer, origineler en dus krachtiger.
Iets voor jullie? Ik hoor het graag!
...
...