'Ik wilde immers alleen dat trachten te leven wat uit mijn binnenste opwelde. Waarom was dat zo moeilijk?' (Herman Hesse, Damian)
Sommige verhalen lijken voort te komen uit iedere cel van iemands lichaam. Hoe zacht en fragiel ook, hoe theatraal, symbolisch of uitgedost, je voelt dat het klopt als een bus. Geen woord, geen beweging is te veel of te weinig. Alles is doorleefd en eigengemaakt. Als luisteraar kan je niets anders doen dan beseffen: ja.
Waarom is dit zo moeilijk te realiseren?
Een vriend verwoordde dit als volgt: 'De ideale partner, invulling van je presentatie of komische sketch is zó voor de hand liggend en precies daarom zo moeilijk te vinden. De kunst is je ogen te openen voor het voor de hand liggende. Het geestige, veelzeggende en waardevolle blijkt altijd heel dichtbij.
Dat klinkt makkelijk, waar gaat het dan mis?
De reden waarom het misgaat als we gaan vertellen of presenteren (of tekenen of schrijven), is dat we het voor de hand liggende vaak als "te banaal" ter zijde schuiven. Voor we het weten verliezen we ons in vergezochte, "interessante" constructies. Of in vormen waarvan we denken dat "het zo hoort".
Zelfcensuur
Wanneer we verwikkeld raken in gedachten over hoe iets hoort of moet, belanden we in de wereld van zelfcensuur. Typerende gedachten zijn dan bijvoorbeeld:
Het moet diepzinnig zijn.
Het moet grappig zijn.
Het moet diepzinnig én grappig zijn.
Het moet relevant zijn.
Het moet beter zijn dan dat iemand ooit gehoord heeft.
Het moet origineel zijn.
Het moet waar zijn.
Het moet psychisch gezond zijn.
Het moet…
Dit soort gedachten zinspelen op mogelijke geniale vondsten, maar brengen ons in werkelijkheid niets authentieks en niets nieuws. Zelfcensuur blokkeert, beperkt en gaat blind voorbij aan het creatieve voor de hand liggende, ofwel: aan dat wat past bij jou.
Wat als het niet… hoefde te zijn?
Pas wanneer je je eigen zelf-censurerende gedachten herkent, kun je met die gedachten gaan spelen. Een boeiende vraag is dan: Wat zou ik zeggen als het niet… hoefde te zijn?
Wat zou ik zeggen als het niet diepzinnig hoefde te zijn?
Wat zou ik zeggen als het niet grappig hoefde te zijn?
Wat zou ik zeggen als het niet waar hoefde te zijn?
De antwoorden die je op deze vragen krijgt, bevatten vaak rijk, authentiek materiaal. Ja, ook als het je ongemakkelijk in de oren klinkt, onpraktisch of maf. Dat wat uit ons binnenste opwelt, hoe zacht en fragiel ook, of hoe theatraal, symbolisch of uitgedost, klopt meestal als een bus. En precies dat maakt het zo creatief, prachtig en krachtig!
...
Wil je aan de slag met je eigen authentieke verhalen? Dat kan! In de workshop Boeiend vertellen ontdek je hoe jij als verteller anderen verrast, meeneemt en inspireert. Zowel zakelijk, als privé!
Je bent van harte welkom!
Lees hier reacties van deelnemers.
...
Heb je vragen of wil je reageren? Ik hoor het graag.
Wil je meer lezen? Kijk dan hier.
...